In dit blog bespreek ik het boek “Mijn leven in drijfzand” van de auteur Radjesh. Het boek betreft een autobiografie van de schrijver over zijn leven als Hindoestaanse homoseksueel. Homoseksualiteit is een taboe onderwerp in heel veel gemeenschappen. Ook in de Nederlandse gemeenschap blijkt dit nog steeds een moeilijk onderwerp te zijn getuige het feit dat men moeizaam uit de kast komt. Zo speculeren velen dat premier Rutte homoseksueel is en volgens mijn homoseksuele vrienden kunnen zij zien wie gay is en zijn zij ervan overtuigd dat Rutte wel homoseksueel is. Echter, uit de kast komen kan grote consequenties hebben voor zijn carrière, m.n. op internationaal niveau. Zo zie je maar welk taboe er rust op homoseksualiteit.

Het boek is door de auteur niet geschreven vanuit de behoefte om zijn verhaal te vertellen, maar meer vanuit de behoefte om zijn ervaringen te verwerken. Radjesh is zelf nog veel te bang om in de openbaarheid te treden met zijn verhaal, maar hoopt dat hij met dit boek meer begrip kan krijgen voor homoseksualiteit. Aan het taalgebruik in het boek moest ik even wennen. In het boek komen heel veel extreme gevoelens voor. Vooral de haat naar de eigen broers, moeder, en stiefvader en zijn moslimfamilie domineert. De wijze waarop Radjesh deze gevoelens beschrijft is uitzonderlijk.

In het boek vraagt Radjesh zich af waarom hij een abnormale jeugd heeft gehad. Een leven zonder liefde van zijn ouders. Een moeder die niet van hem heeft gehouden en hem niet heeft beschermd, ook al bleek hij homoseksueel te zijn. Waarom hebben zijn broers hem met messen bewerkt en waarom hebben ze hem willen prostitueren? Waarom hebben de Nederlandse hulpverleners hem niet geholpen toen hij heel hard hulp nodig had? Deze vragen zijn heel indringend, maar het antwoord is simpel. Hoewel de tijdsgeest enigszins is veranderd wordt in een vrij land als Nederland homoseksualiteit nog steeds als ziekte gezien. Er wordt zelfs gedacht dat het besmettelijk zou kunnen zijn en mensen maken het voor duivels uit. Velen begrijpen niet dat dit een seksuele geaardheid is waarmee men geboren wordt. Ook de moeder en stiefvader van Radjesh dachten dat de homoseksualiteit van Radjesh een ziekte was en duivels was wat uitgedreven moest worden en brachten hem naar een voodoo man die de ziekte en de duivel moest uitdrijven. Echter, toen deze voodoo man erachter kwam waarom zijn moeder Radjesh naar hem had gebracht werd deze heel boos en zei dat dit geen ziekte was en zei tegen Radjesh dat het wel goed zou komen. De voodoo man had gelijk. Het kwam goed, maar niet nadat Radjesh de meest vreselijke avonturen in zijn leven had beleefd.

Het leven van Radjesh veranderde drastisch toen zijn biologische vader overleed. Zijn ouders hadden een relatie vol geweld, drank en drugs gehad. Op z’n zevende jaar vertrok zijn moeder naar Nederland zonder Radjesh hier iets over te vertellen. Pas op Zanderij ontdekte deze joch van 7 jaar dat zijn moeder naar Nederland vertrok. Hij bleef met twee broers in Suriname achter. Maar vanaf dat moment had Radjesh een zwervend en onregelmatig bestaan. Een leven zonder affectie van zijn familie. Hij werd flink mishandeld door zijn twee oudere broers. Hij ontdekte ook toen op jonge leeftijd, hij was toen 8 jaar, zijn homoseksualiteit. Hij kreeg met een oudere jongen een seksuele relatie. Wij noemen dit pedofilie, maar Radjesh ziet dit anders. Hij had behoefte aan liefde en warmte en op deze manier kreeg hij van deze jongen deze liefde en warmte. Op dat moment wist Radjesh niet eens wat homoseksualiteit was. Deze relatie werd abrupt verbroken toen hij naar Nederland moest vertrekken om zich met zijn moeder en de nieuwe man van zijn moeder te verenigen. Hier kreeg hij vooral te maken met het Islamitische geloof van zijn stiefvader wat hij ervoer als een onrechtvaardig geloof. Hij mocht geen tv meer kijken, mocht niet naar liedjes van Lata Mangeshkar luisteren, omdat ze Hindoe is, terwijl zijn moeder en stiefvader wel een Duitse softpornoserie op tv volgden. Maar ook zij hielden op met tv kijken toen ze een pelgrimstocht naar Mekka hadden gemaakt. Volgens Radjesh kent de Islam alleen maar verplichtingen en is dit een godvrezend geloof, terwijl hij als Hindoe geborene dit niet kende. Al vroeg in zijn jeugd begon Radjesh de Islam te hekelen.

Ondertussen heeft Radjesh diverse seksuele escapades met jongens die wat ouder zijn dan hem. In al zijn naïviteit verteld hij bij het eten aan tafel dat hij homoseksueel is . Hierna breekt de hel los. Zijn moeder slaat hem met de Koran op het hoofd, om zo in een poging de ziekte en de duivel uit te drijven uit Radjesh. Hij wordt voortdurend door zijn moeder en broers geslagen en gescholden. Zijn moeder brengt hem zelfs naar een voodoo man om hem te genezen. Helaas voor haar helpt dit niet. Radjesh probeert via zijn mentor op school hulp te krijgen, maar dit mislukt. Radjesh wordt bewerkt met een mes door zijn broer en wordt genoodzaakt opgenomen in het ziekenhuis waar hij voor observatie moet blijven. Radjesh heeft dan al zoveel mishandeling meegemaakt en geen hulp gekregen en vertrouwt daarom de artsen in het ziekenhuis niet en loopt weg. Het ziekenhuis geeft hem als vermist op. Radjesh slaapt op straat en wordt snel door de politie in de kraag gevat. Hij wordt naar de gevangenis gebracht waar hij zijn verjaardag voor het eerst viert. De politie draagt hem in goed vertrouwen over aan de Kinderbescherming. Maar helaas krijgt hij van de homofobe maatschappelijk werker geen hulp. Ook van het Leger des Heils krijgt hij geen slaapplek vanwege hun homofobie. Hierna begint Radjesh een zwervend bestaan en beland in de prostitutie. Niet omdat hij bewust hiervoor gekozen had, maar dit ging per toeval toen een oude Marokkaanse man hem voor een vluggertje meenam en hem hiervoor betaalde. Radjesh vertelt in zijn boek over de vele Marokkaanse jongens die hij als seksuele partner heeft gehad. Dit geeft ons ook een inkijk in de beleving van seksualiteit van Marokkaanse jongens. Volgens Radjesh zijn Marokkaanse mannen oversekst.

Gelukkig voor Radjesh komt hij maatschappelijk werkers van Humanitas tegen die hem aanbieden uit de prostitutie te stappen en een “normaal” leven te gaan leiden. Hij neemt hun hulp aan en komt dan weer terug in een “stabiel” leven. Maar toen begon de ellende pas. Hij wist toen nog niet, dat een mens ook kapot kan gaan aan een verleden dat je achtervolgt. Hij was in drijfzand opgegroeid, in ellende waarin hij zichzelf als kind staande moest houden. In een verzorgingsstaat die hem niet verzorgde, maar nog dieper in drijfzand trok. En toen hij dacht dat hij eruit was geklommen, bleken zijn herinneringen zijn nieuwe drijfzand.

Opvallend in dit verhaal is dat Radjesh geen affectie van zijn moeder en broers heeft gekregen. Ondanks het feit dat Radjesh vreselijk is mishandeld door zijn familie en een miserabel leven op straat heeft gehad en door god en mensen verlaten was heeft hij nooit een suïcide poging gewaagd, hoewel hij er misschien wel aan gedacht heeft. Dit getuigd van een sterke persoonlijkheid.

Het boek is te verkrijgen bij uitgeverij Stili Novi en te bestellen via de webshop http://stilinovi.nl/shop/mijn-leven-in-drijfzand/.

Verder zal het boek op 24 februari a.s. gepresenteerd worden in buurthuis Boerenplein aan de Mandelaplein 1 en kunt u zich aanmelden voor de presentatie via stichtinghindustani@gmail.com. Ook dan zullen de boeken te koop worden aangeboden.

(74)