De Haagse Emancipatie Ambassadeurs
Met de gasten aan tafel wordt vandaag o.a. de stand van zaken besproken over emancipatie. Maar wat is emancipatie? Kun je emancipatie meten en waarom zou je moeten emanciperen?
Volgens Wikipedia is emancipatie, dat van het Latijnse woord emancipatio afstamt het streven naar een volwaardige plaats in de samenleving vanuit een achtergestelde positie. Dit kan via gelijkgerechtigdheid, zelfstandigheid of de formele toekenning van gelijke rechten door gelijkstelling voor de wet. Voorbeelden zijn vrouwenemancipatie, mannenemancipatie en de emancipatie van lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuelen en transgenders (LHBT’s).  Emancipatie gaat altijd via drie principes, die elkaar aanvullen en opvolgen: Wetenschappelijke erkenning, sociale acceptatie en wettelijke gelijkheid.
Of je emancipatie kunt meten is een lastige vraag. Emancipatie is vooral een lange termijn kwestie. Je moet daarom veel geduld hebben. De Haagse Emancipatie Ambassadeurs weten hier alles van. Ze gaan steeds op pad om mensen via projecten met elkaar te verbinden en te versterken. Ze weten als geen ander dat er nog veel te doen valt. De mannenemancipatie staat nog in de kinderschoenen en de rol van mannen binnen de mantelzorg is nog steeds minimaal met het kwalijke gevolg dat de lasten van de participatiesamenleving met name op de schouders van vrouwen terechtkomt. In bepaalde gemeenschappen blijkt homoseksualiteit niet acceptabel en zijn transgenders uit den boze. Huiselijk geweld blijkt een onuitroeibaar probleem te zijn waar de politie geen raad mee weet. Toch is er ook een lichtpuntje. De vrouwenemancipatie zit flink in de lift. Veel vrouwen hebben tegenwoordig een betaalde baan, althans witte vrouwen. Ja, dat benoem ik toch maar even zo. De niet Westerse niet blanke vrouw heeft het een stuk moeilijker op de arbeidsmarkt dan haar witte zuster. Dat komt niet alleen door discriminatie op de arbeidsmarkt en voor een deel door haar tekort schietende opleiding, maar ook omdat in haar eigen gemeenschap de vrouwenemancipatie achterloopt. Echter, de emancipatie van de witte vrouw blijkt voltooid te zijn, althans die conclusie trek ik uit een artikel van het AD van woensdag 25 januari j.l., waarin de sociaal pedagoog Gitty Fedderma verteld dat we steeds meer hufterige kinderen krijgen, omdat vaders en moeders al hun energie storten op hun werk, carrière en het betalen van hypotheek, vakanties en spullen en geen tijd hebben om in hun kinderen te investeren. Gitty Fedderma stelt voor dat vaders en moeders in de eerste vier jaar beiden hun werkzaamheden zó terugbrengen dat ze geen zorg van buitenaf meer nodig hebben. Je zou bijna denken dat ze weer terug wilt naar de jaren 50. Daarover zegt ze dat vaders en moeders het samen moeten doen. Je kunt dus concluderen dat de vrouwenemancipatie van de witte vrouw voltooid is, maar dat de mannenemancipatie behoorlijk achterloopt. Het merendeel van de mannen ziet zich nog steeds niet achter het aanrecht of de kinderwagen. Daarom pleit ik er voor dat de Haagse Emancipatie Ambassadeurs ook deze ogenschijnlijk moderne en ambitieuze echtparen helpt bij het opvoeden van hun kinderen, zodat we in de toekomst minder hufterige burgers krijgen die in een psychisch knoop liggen en die weer op hun beurt door intergenerationele overdracht hufterige kinderen op de wereld zet. Zo zie je maar dat de taak en het werk van onze Haagse Emancipatie Ambassadeurs van een niet te onderschatten waarde is voor onze samenleving.
(59)